hoofdstuk 7

a

licht vrachtschip Tormen

Een gespannen stilte was over de aanwezigen op de brug gedaald. Ze konden de voetstappen nog horen van de kwaad weglopende luitenant Stijn. Zoals steeds vaker was gebleken kon deze officier niet in dezelfde ruimte verkeren als de shuttlepiloot, zonder dat het tot ruzie leidde.

"Heb je dorst?", vroeg Wick en hield de zielig kijkende Talitha een fles voor. Het lokte een verontwaardigde reactie uit van haar moeder. In plaats van zich zelf te verdedigen hield hij Nadia eenvoudig de fles voor, die voorheen Hawryliw had bevat.

"Proef eerst eens voor je me straks nog ervan beschuldigd haar dronken te voeren."

Luitenant Veerle kwam dichterbij. Ze zag Nadia voorzichtig een slok nemen.

"Appelsap?"

Hij knikte.

"Het pak lekte en daarom heb ik de inhoud ervan overgegoten in deze fles. Ik vond het niet belangrijk genoeg om het etiket te verwijderen."

Verbaast kwam luitenant Veerle nog een paar stappen dichterbij. Ze was de recente uitbarsting van luitenant Stijn nog niet vergeten.

"Maar dan heeft Nitro zich vergist."

"Het overkomt hem wel eens vaker", reageerde Wick onverschillig.

"Hij is je vast gaan rapporteren."

Wick keek haar hoofdschuddend aan.

"Misschien is het je nog niet opgevallen, maar er lopen geen admiraals meer rond die al een woedeuitbarsting krijgen als je uniform een vlek of een kreukel vertoont."

"Luitenant Diana zal denken dat je dronken op je post bent."

"Heb je iets op mijn werk aan te merken?"

Ze schudde het hoofd.

"Wat maakt het je dan uit wat anderen over mij denken? Jij weet toch beter?"

Hij boog zich weer over de kaart alsof het hiermee voor hem was afgehandeld. Nadia overhandigde de fles aan Talitha. Zij begreep de zorgen van luitenant Veerle wel degelijk.

"Ga maar snel achter Stijn aan. Misschien bereik je hem nog voor hij Diana heeft gevonden. Ik neem het hier zolang voor je waar"

Ze wachtte tot de jonge vrouw de brug had verlaten. Ouder dan Rosalinda zag de officier er uit alsof ze bij haar dochter op de schoolbanken thuis hoorde.

"Ze heeft gelijk. We laten onze indruk over mensen door anderen beïnvloeden."

"Het klinkt alsof je er ervaring mee hebt. Het spijt me dan voor je."

Het was voor haar onbegrijpelijk waarom hij zich er niet om bekommerde.

"Ik raakte zwanger toen ik zo oud was als Rosalinda en nu maak ik me zorgen dat het haar ook zal overkomen."

Pas nu had ze zijn aandacht weten te trekken door zich meer bloot te geven dan ze ooit eerder had gedaan tegenover een nog praktisch vreemde.

"Over mij gingen ook vele verhalen rond", ging ze verder, "Zelfs familieleden begonnen me te mijden. Ik ging van school af en voedde mijn dochter vrijwel alleen op."

"En de vader?"

"Hij wilde niets meer met mij of zijn kind te maken hebben."

Nadia zag hem even naar Talitha kijken. Ze streelde het hoofd van haar jongste dochter.

"Talitha kwam voort uit een andere relatie, maar dat is na elf jaar helaas nu ook voorbij. Ik wilde na de reis aan boord van Cloud 3 een nieuwe start met mijn leven maken."

"Je moet toegeven dat dit is gelukt."

Ze begon te lachen tot het geluid van naderende voetstappen haar deed omkijken. Luitenant Stijn arriveerde, direct gevolgd door luitenant Veerle. Hij wierp een bloeddorstige blik in de richting van Wick en de plotseling weer verschenen fles in zijn hand. Achter zijn rug zag Nadia luitenant Veerle haar duim opsteken. Wick leek niets van dit alles op te merken. Hij had zich weer over de kaart op de tafel gebogen. Nadia legde een hand op de kaart om hem te dwingen haar aan te kijken.

"Er zijn hier genoeg mensen aan boord die het niet onverschillig laat hoe mensen over je denken."

Hij knikte.

"Dankje."

Hij had het zacht gezegd, maar luitenant Veerle had de betekenis ervan van zijn lippen af kunnen lezen. Het gaf haar een tevreden gevoel.

"Koers 524 camon 386", beveelde Wick op luidere toon.

Deze koers moest hen naar een ander wrakkenveld boven Virgon brengen. Een verkenningsvlucht met de raptor had patrouillerende raiders boven de uitgestrekte bossen van de planeet gesignaleerd. Wick vermoedde dat daar de overlevenden van de nucleaire bombardementen op de steden en militaire bases naar toe waren gevlucht. Opgejaagd door centurions. Als de mensen zouden slagen om aan deze mechanische vijanden te ontkomen dan zouden ze zonder medische hulp spoedig aan de vrij gekomen radioactieve straling komen te overlijden, maar Wick gokte erop dat ze de Cylons nog lang genoeg bezig zouden houden.

 

Virgon

De ruimte boven deze kolonie was de locatie waar de koloniale vloot voor het laatst strijd had geleverde met een overmacht aan basestars. Het uitgestrekte slagveld bewees de mensen aan boord van het vrachtschip hoe eenzijdig de slag was verlopen met de overal zichtbaar de stuurloze wrakken van battlestars of delen ervan en daar tussen ontelbare hoeveelheden vipers en raptors. Vermangeld door een superieure vijand.

Met de eerder opgedane ervaring trokken de bemanningsleden van de Tormen met een zekere berusting hun luchtdichte pakken aan om zich naar buiten te begeven. Ook nu weer was er een boodschappenlijst waarmee de mensen aan de gang gingen. Vooral Hendrik bleek naar het nodige materiaal op zoek te zijn om zijn plannen te kunnen realiseren terwijl Wick zich meer om de afnemende voorraden aan boord bekommerde en de militairen bijna extatisch werden toen ze een gedeeltelijk geplette raket in een lanceerbuis ontdekten met een nog functionele nucleaire gevechtskop. Het kon natuurlijk niet onopgemerkt blijven doorgaan. Op de brug sprong luitenant Veerle op alsof ze door een bij was gestoken. Ze trok de microfoon naar zich toe.

"Conditie één voor het gehele schip. Ik herhaal conditie één voor het gehele schip."

"Wat bedoel je?", vroeg Loyd geschrokken.

"Een basestar", schreeuwde ze naar de professor.

Toevallig had de oudere man dit moment uitgezocht om de aanwezige mensen op de brug met een bezoek te vereren. Luitenant Reitze stormde langs hem heen. Hulpeloos keek de oudere man om zich heen. Onbekend met de militaire aanduiding voor het grote gevaar waarin ze verkeerden. De geringe afmetingen van het vrachtschip, waardoor ze minder voorraden aan boord konden nemen dan Wick wenste, bleken het schip en de opvarenden voor een zekere vernietiging te behoeden. Reitze manoeuvreerde de Tormen achter het door midden gebroken wrak van een battlestar. Hier werd bewezen dat de wijze waarop de koloniale marine haar oorlogsschepen liet ontwerpen gericht was op het overleven van meerdere inslagen. De als battlestar functionerend schild sidderde onder de explosies. Een aantal raketten vlogen langs het wrak en de daar achter schuil gaande Tormen heen. Tegen de tijd dat Wick de brug bereikte onthulden de van de koloniale marine 'geleende' apparatuur een dreiging waar tegen deze battlestar hen niet langer meer kon beschermen.

"We hebben een nucleair alarm", schreeuwde Reitze en keek met een verwilderd gezicht om zich heen.

Loyd staarde naar de sleutel in de hand van luitenant Veerle terwijl ze met de andere hand nog allerlei toetsknoppen indrukte.

"Schiet toch op", smeekte Loyd haar.

"Bijna klaar", zei ze.

Luitenant Reitze telde hardop de seconden af.

"Zijn alle mensen aan boord?"

"Doe het", schreeuwden Loyd en Reitze gelijktijdig.

Ze draaide de sleutel om en sloot haar ogen. Een secondelang vreesde luitenant Veerle dat de door haar gestelde vraag hen allen noodlottig zou worden.

Een verblindende vuurbal dijde razendsnel uit en verslond het wrak van de battlestar als een alles verterend monster van dodelijke straling en vuur.

Luitenant Veerle opende haar donkere ogen. Ze zag de professor naast haar stoel staan voor hij haar omarmde op een manier die haar bijna naar adem deed happen zo stevig als hij tegen zich aandrukte.

"Zijn het ongewenste intimiteiten of zie ik hier iets moois opbloeien?"

De professor maakte zich met een rood gezicht van de jonge vrouw los en streek haastig de kreukels van zijn pak glad. Geamuseerd kwam Wick verder de brug oplopen.

"Iedereen is aan boord", verklaarde hij.

Hij had een koker bij zich waaruit hij een aantal kaarten haalde om te bekijken of ze van nut konden zijn bij de volgende fase van de reis naar Kobol. Praktisch als altijd.